Na cały 2021 rok blog poszedł w zapomnienie. Chęci były, ale czasu nie starczało. Potem narastały zaległości i szkoda było pisać nowe posty, skoro starych wspomnień brak.. i tak to czas mijał..
Aż nastał rok 2022 i decyzja zapadła.. wracają opisy.. dla siebie albo innych, którzy kiedyś zabłądzą na te strony..
Czy pojawią się starocie? Zobaczę.. Ważne, żeby nowości pojawiały się od razu po realizacji planów 😀
Tyle tytułem wstępu. A teraz ad rem:
Ósmy dzień stycznia roku nowego 2022 zabukowany był na Morsiątkową wyprawę w góry pobliskie, czyli Beskid Morawsko-Śląski. Kim są Morsiątka? To grupa pozytywnie (niech im będzie) ochłodzonych Kobitek lubiących zimowe kąpiele. brrrr..
Ale wracajmy do wycieczki.. Może pominę wstęp związany z jazdą tam (i z powrotem) i przeskoczę od razu do miejsca startu. Parkoviště "Pustevny" przy Hotelu "Raztoka" o 9 rano jeszcze dysponowało miejscami parkingowymi po 80 koron za cały dzień (na marginesie, gdy byliśmy tu ostatnio we wrześniu 2021, o tej samej porze zaczynało brakować już miejsc, więc im szybciej się tu zjedzie, tym lepiej).
Po krótkim marszu docieramy do dolnej stacji kolejki na Pustevny. Ci, którzy nie chcą wchodzić ok. 1,5 godziny na nogach, mogą skorzystać z tego udogodnienia. ceny biletów i godziny odjazdu można sprawdzić na Kolejka na Pustevny. (chyba jednak musze wrzucić post z wycieczki we wrześniu, bo brakuje mi zdjęć 😅 ).
Choć, jak to w górach, warunki mogą zmieniać się z każdym metrem. Tak, to na asfalcie to lód 😨
Czyżby Morsiątka upewniały się, że na pewno idziemy niebieskim? A może po prostu podziwiają szumiący potoczek?
Nareszcie koniec asfaltu. Ekipa zaczyna zdobywać szczyt.. Jak to w trakcie ekspedycji bywa, najpierw w zwartej grupie, później wężykiem, w rozproszeniu.. by na końcu czekać na zdychającego swojego bajkopisarza 😌
Mino pandemii i tłoku turystów udało nam się znaleźć miejsce w Libušíne i zjeść tradycyjny górski posiłek: zalevana cesnecka, opeceny chleb i pivo 😋
Ale złego słowa o nich powiedzieć nie mogę. Pomyśleli o wszystkim. nawet miśki się dla strudzonego wędrowca (Wanderera1968) znalazły. A poza kadrem było i coś jeszcze, tym bardziej iż okazało się, że mamy wśród nas Solenizanta!
Po półtoragodzinnym marszu, punktualni jak Ceske drahy, meldujemy się na szczycie. A właściwie kilka metrów pod szczytem, bo Morsiątka muszą nagrać chóralne "Sto lat" dla Tej, która również obchodziła w tym dniu urodziny i musiała świętować.. a nie, wróć.. przygotować imprezę urodzinową, a dopiero później świętować..
Wreszcie szczyt, czy też raczej Przełęcz Pustevny (1018 m n.p.m.) słynąca z drewnianych budynków zbudowanych wg projektu Dušana Jurkoviča: Maměnka i Libušín oraz drewnianej wołoskiej dzwonnicy.
Na przełęczy ustawiono namiot, w którym składowane są bloki lodu. Już za tydzień, jak co roku rozpocznie się tu Festiwal rzeźby lodowej. Może w przyszłym roku przesuniemy na ten termin naszą wizytę (bo, że tu wrócimy, to przecież pewne).
Widoki po drodze kojarzyły się naszym towarzyszom z Alpami (może to efekt miejscowych i nie tylko miejscowych ) trunków. Zresztą humory dopisywały wszystkim. Nawet kierowcom pozbawionym możliwości zakosztowania złocistych trunków. Zresztą.. zobaczcie sami..
Dokładnie w połowie drogi między Pustevnym a Radhostem, na szczycie (nomen omen) Radegasta (1106 m n.p.m.) znajduje się posąg słowiańskiego boga Radegasta - boga radego gościom, którego i my odwiedzić chcieliśmy, by u stóp jego posągu jeszcze raz świętować urodziny naszego Współtowarzysza wycieczki. Bo jak mówią zachodni sąsiedzi "einmal ist keinmal".
Po miłych chwilach czas na dalszą wycieczkę. I na nic chowanie się po krzakach przed mundurowymi 😂, trzeba ruszać w dalszą drogę.
Przed nami Horsky Hotel Radegast, ale zanim uda nam się zasiąść w ciepłej sali przy ciepłym posiłku czekają nas odwiedziny u Cyryla i Metodego.
Na szczycie Radhost znajduje się pomnik świętych oraz kaplica w stylu bizantyjskim im poświęcona. Oprócz pomnika i kaplicy (z 1898 r.) zobaczyć można tu również krzyż z 1808 roku, będący celem pielgrzymek okolicznej ludności. Pobożni pielgrzymi, a także turyści, pocierają palce nóg świętych, co ma przynieść im pomyślność, i zapewnić powrót w te strony. Jak widać i my nie zapomnieliśmy o tym zwyczaju.
Wnętrze kaplicy można zwiedzać "za darmo", a wejście na wieżę, stanowiącą punkt widokowy na okolice kosztuje wg zapewnień miejscowego przewodnika: 5 koron lub 5 złotych lub 5 euro. Waluta do wyboru 😅😁. My podziwialiśmy (jak i poprzednim razem) piękny ołtarz, kartonową szopkę z motywami ludowymi (po raz pierwszy 😏) i witraż z wyobrażeniem naszego ulubionego czeskiego Świętego.
Po uczcie duchowej, gdy w brzuchu burczy, a w dodatku na zewnątrz "buczy" wieża nadajnika telewizyjnego, pora na solidny posiłek. Tym razem będą to bryndzove halusky s oravskou slaninou. A do tego oczywiście oczywisty czeski napój, o oczywistej w tym rejonie nazwie Radegast.
Zimą zmrok zapada wcześnie, pora więc wyruszyć w drogę powrotną. Tym razem wracamy szlakiem zielonym, by po godzinie i piętnastu minutach (znów punktualnie, wg rozkładu jazdy) wrócić na parking, skąd zaczęliśmy naszą wędrówkę.
Po drodze jeszcze ostatni rzut oka na Stezke Valaska i obietnica (który to już raz słyszana dzisiaj): my tu wrócimy.
A tego, żebyśmy nie złamali tej obietnicy, pilnować będzie w naszym domu Radegast.
Dziękujemy całej Ekipie za wspólne wędrowanie i świetną zabawę.
Do zobaczenia na szlaku!
Przewodniku drogi, dziękujemy za prześwietny opis, ubawilam się czytając 😀 a że dziś poniedziałkowy poranek, w dobrym humorze ruszam do pracy 👍 Oczywiście z wielką radością piszę się na kolejne wyprawy i zrobię wszystko by Wasze męskie szeregi zasilić 💪 tym razem 😄👋
OdpowiedzUsuń